CAPERNOITED

Woah there!

Hindi ko na alam kung anong mararamdaman ko. Sa dami ba naman ng pinoproblema ko't wala pa kong nakikitang solusyon, eto na naman, meron na namang dumating. Bakiiiiiiiiiiiiiiiiiiit? Calm yo titz naman. Isa isa lang, please. Tao din ako, napapagod din akong umintindi.

Sigurado akong hindi kita pinagpalit sa mga kaibigan ko, wala akong sinasabing ganon at kelan man eh hindi ko gagawin 'yon. Nakakapagod kasi yung pinipilit mo yung mga bagay na wala ka namang alam kung totoo ba o hindi. I owe you a lot, hindi ko sasayangin 'yon cos tayo tayo nalang din ang magkaramay sa lahat ng bagay. I know you have your friends and I also have mine, but that doesn't mean na kelangan natin pag dudahan ang isa't isa. Nakakapagod din kasing umintindi, tao din ako, at mahal na mahal kita. Kung ikaw ba ako, hindi ka ba mapapagod na mag explain ng mag explain at mag bigay ng assurance kung sa paulit ulit ko naman na pagbibigay assurance eh paulit ulit ka ding di naniniwala. Para san pa ba yung pag eexplain ko sayo, para san pa?! Alam ko ang pinagdaanan mo dati, alam na alam ko yon dahil kinwento mo sakin and I swear to God above, I will never be like that guy whom you dumped just because he's gay. And that's why I'm giving you so much of my understanding and assurance para hindi ka na maging paranoid sa mga bagay bagay.

I don't know but simula ngayon, ayoko na magbigay ng assurance total you have your own mind and brain at ikaw na mismo ang nagiisip, ikaw na. Pinangungunahan mo na nga ko kahit wala pa kong sinasabi. Yes, ikaw. Ikaw na mismo ang di naniniwala sakin.

I can't blame you if you get too paranoid but if you're still paranoid after I my explanations, well I should blame you if you act that way. I think I should also have the right and deserve your trust in return. But what do I get after everything? Pagdududa? WTH.

Di ako nagkulang sa assurance, I gave you everything.. but tao din ako.

Napapagod.